تصلیب عیسی در سدهٔ یکم در یهودیه که بخشی از امپراتوری روم بود رخ داد و میان سالهای ۳۰ تا ۳۳ پس از میلاد بود. به صلیب کشیده شدن عیسی در هر چهار انجیل نوشته شدهاست رسایل عهد جدید به آن اشاره کردهاند و دیگر منابع کهن هم به آن گواهی میدهند. منابع غیرمسیحی نیز پذیرفتهاند که این یک رخداد تاریخی بودهاست.[۱] گرچه تاریخ نگاران در جزییات دقیق آن به اجماع نرسیدهاند.[۲][۳][۴][۴]
آنچنان که از شواهد تاریخی بر میآید، عیسی مسیح تحت تأثیر تحریکات روحانیون وقت یهود به دست رومیان به صلیب کشیده شد؛ بر پایهٔ قوانین رومیان برخی از مجرمان باید به صلیب کشیده میشدند.[۵] مرگ مسیح بر بالای صلیب در تپه گلگتا رخدادی است که نویسندگان هر چهار انجیل به شرح آن پرداختهاند. بر اساس روایت این اناجیل خود عیسی نیز پیش از مرگش، به مصلوب شدن خویش اشاره کردهاست.[۶] در مواعظِ حواریون مسیح نیز، این آموزه حضور فراگیری داراست.[۷][۸] در آموزههای مسیحی، مصلوب شدن مسیح به عنوان کفارهٔ گناهان بشر از تعالیم بنیادین آن است. بر اساس عهد جدید مسیح در روز سوم پس از مرگش رستاخیز کرد و پس از چهل شبانه روز بسوی پدر صعود نمود.
بهطور سنتی این هفت عبارت مختصراً با هفت کلمه نشان داده میشود: ۱- بخشش ۲- نجات ۳- توجه و مراقبت ۴- دلهره و اضطراب ۵- رنج و عذاب ۶- پیروزی و ۷- تجدید دیدار