شمایل نگاری در الهیات ارتدوکس: نشانه نمادها و های آن در کتاب مقدس
شمایلنگاری در الهیات ارتدوکس: نشانه نمادها و های آن در کتاب مقدس ۹۳ دیگر،عبارت دهد. بهدست می شمایل الهی نگاری مسیحی، ات بصری خوانده می بنـابر ،با ایـن همـه . شود دیدگاه مسیحیان ارتدوکس، شمایل هدف نیست، بلکه همواره وسیلهای است برای دسـتیابی معرفـت بـه رو، ازاینمعبود. در سخنان یوحنای دمشقی و سایر مدافعان شمایلها تأکیـد شـده اسـت کـه شـمایل هـا فیضۀ صرفاً واسط اند و نباید با خود مقصود خلط شود. به روایتی شمایل پنجـره گشـوده میـان زمـین و پنجره؛ آسمان است ای که از دو طرف باز میشود. اگر شمایل به خـودش منتهـی شـود، تبـدیل بـه بـت میشود. تصویر در شمایل با حقیقت الهی همسان میشود و به منظور القای حقیقت الهـی کشـیده شـده است. از سوی دیگر، اگرچهها شمایل با محدودیت امکانات ذاتی اینکه تا ،اندمواجه برگردانـی متناسـب از تصویر حال ، با این دهند خداوند ارائه معرّف حقیقت برتـر و پشـتوانه ای بـرای مراقبـه بـر ذات حـق نظرروح با رو،ازاین. هستند به صورت، یعنی به وسیلۀ صورت خداوند که شمایل نماد اوسـت، تعریـف موجب و شود می تمرکـز روح بـر خداونـد مـی شـود. بنـا بـه گفتـ ۀ کوماراسـوامی بـزرگ متفکـران از ، سنتگرایان، هنر اساساً نمادین است و فقط بر حسب اتفاق به تصویرگری و تاریخنگـاری مـی پـردازد و هنر حتی والاترین نوع آن فقط وسیلهای است برای نیل به مقصود. حتی هنرهای مـرتبط بـا کتـاب هـای همچون شمایل، مقدس نگاری تنها تصویری از ورای شیشه« می» کای تاری نمایاند. گرچـه تصـویری تـار به مراتب بهتر از نادیدن است و شمایلنگاری در این زمینه راهگشاست، ولـی شـمایل نگـاری نیـز بایـد پایان یابد، «هنگامی که مواجهه رو در روی میسر میشود
